Er kan veel gezegd worden over wonen in Istanbul. De metropool leeft en was ooit fascinerend. Vanzelfsprekend zijn er daarom veel dingen die me verliefd op Istanbul hebben laten worden. De mix van culturen, entiteiten en religies is geweldig. Daarnaast ben je altijd omringd door de zee, de Turkse keuken en een rijke geschiedenis. Je hebt een prachtig uitzicht vanaf vrijwel overal waar je komt. Winkels zijn 24/7 open en binnen tien minuten kun je met de (veer)boot, (metro)bus of auto van Europa naar Azië reizen. Dit zijn slechts een paar voorbeelden waarom ik van Istanbul houd en ik besloot er te gaan wonen. Er is echter altijd een keerzijde. De stad is turbulent en heeft een magische uitwerking, maar hoe is het echt om te wonen in Istanbul? De waarheid is dat Istanbul een van de moeilijkste plaatsen is om in te wonen. Het gezegde gaat zelfs dat als je in Istanbul kunt wonen, je overal ter wereld kunt wonen. Eerst begreep ik dit niet, maar inmiddels ben ik het er helemaal mee eens.
Kleine en grote frustraties
Om te beginnen zou ik je kunnen vertellen over de talloze vluchtelingen en illegale groeperingen die de straten van de stad vullen. Er zijn kinderen die midden in de winter op blote voeten om een koekje vragen en dat is hartverscheurend. Het is niet iets dat je op het eerste gezicht opvalt. Zeker niet als je alleen in de toeristische gebieden komt. Toch is dit een normaal straatbeeld in veel wijken van Istanbul. Daarnaast worden er ook veel kinderen uitgebuit door organisaties. Ik zou je ook kunnen vertellen over de eindeloze stroomstoringen of de talloze dagen dat we zonder reden geen water hadden. Hartje zomer bijvoorbeeld, als ik al dood neerviel bij de gedachte dat de zon weer zou opkomen. Het gebeurde onlangs ook dat we meer dan vierentwintig uur geen internetverbinding hadden. Ik kon hier niet werken, maar ook geen contact kon opnemen met vrienden of familie. Volgens mij heb ik wel twintig telefoontjes gepleegd, maar er was niemand die me verder kon helpen. Dit lijkt natuurlijk geen wereldramp, maar geloof me als ik zeg dat het vervelend is als dit twee keer per maand gebeurd. Ik kan je ook vertellen over hoe alles hier gewoon niet functioneert.
Overload aan prikkelingen
Een factuur bestaat bijvoorbeeld standaard uit producten die je niet hebt gekocht met prijzen die niet kloppen (en als het even kan ook nog op naam van een ander). Dit is slecht een enkel voorbeeld van iets dat uiteraard dagen duurt om in orde te maken (en als het even kan los je het gewoon zelf op). Ik zou kunnen schrijven over de keren dat ik in de problemen kwam met de overheid en het de overheid zelf is die vertelt hoe je problemen op een illegale manier kunt oplossen. “Yapacak birşey yok” (er is niets aan te doen) en “Burasi Türkiye” (dit is Turkije) zijn de twee oplossingen voor alles in dit land. Ik kan het echter niet meer horen, ik zweer het je. Er zijn zoveel dingen die ik je kan vertellen, ik zou een boek kunnen schrijven. Ik heb zoveel situaties meegemaakt die kunnen uitleggen waarom het zo moeilijk kan zijn om te wonen in Istanbul. De chaos van het verkeer bijvoorbeeld of de reistijden an sich. Ook de intense prikkelingen van geuren, kleuren, geluiden en aanrakingen zijn heftig en gaan non-stop door. Dan heb ik het nog niets een gehad over oplichting dat bijna op iedere hoek van de straat plaatsvindt. Ook de manier waarop met afval en vuilnis wordt omgegaan zorgt er regelmatig voor dat je misselijk door de dag komt.
De Turkse overheid
Dan zijn er nog eenvoudige, dagelijkse dingen waarmee iedereen die hier woont vroeg of laat mee te maken krijgt. Sommige dingen zijn frustrerend, maar andere gelukkig ook heel grappig. Er zijn zoveel cultuurverschillen die het interessant maken om te wonen in Istanbul. Natuurlijk is dit niet altijd even leuk en regelmatig ook ronduit vervelend. Toch is het vooral leerzaam en bijzonder. Het hoort namelijk bij wonen in een ander land en bovendin ook gewoon bij het leven. Je mag leren om te vallen, maar ook om weer op te staan of om je aan te passen. De wereld is niet altijd een fijne plek en het leven van een expat gaat zeker niet over rozengeur en maneschijn. We zitten niet de hele dag onder een palmboom aan zee en flaneren niet iedere avond over de boulevard. Als je wilt wonen in Istanbul (of ieder andere plek) besef dan dat je een lange weg te gaan hebt. De meeste dingen lijken misschien onoverkomelijk, maar dat zijn juist de ervaringen die het leven van een expat zo geweldig maken. Er was slechts een ding waar ik nooit aan heb kunnen wennen en dat was het regime van de Turkse overheid.
Veiligheid is luxe, spanning normaal
De Turkse overheid
De laatste jaren zijn onze levens in Istanbul drastisch veranderd en we weten allemaal dat dit niet positief was. Het was eerder beangstigend want er zijn serieus moment geweest waarop ik dacht dat ik dood zou gaan. Veiligheid is een luxe geworden en gespannen zijn is normaal. Toch, en ik weet hoe erg dit klinkt, zijn we er inmiddels allemaal aan gewend. Gewelddadige demonstraties en de dreiging van terrorisme die samengaat met power cuts, social media blocks en het leren van sluiproutes om gevaar te ontwijken zijn normaal. We zijn altijd paraat om te vluchten, rennen en ontsnappen. Ik laat hier wel eens iets over los, maar het is onmogelijk om dit echt uit te leggen omdat het simpelweg onmogelijk is om te begrijpen als buitenstaander. Uiteraard zie je dingen op het nieuws en hoor je misschien verhalen van vrienden en familie, maar deze angst en spanning op collectief niveau zijn zo stresserend om dagelijks te leven. Ik meen het oprecht als ik zeg dat het leven redelijk oncomfortabel is.
Wake-up Call
Toch vind ik het feit dat ik pas enkele maanden geleden realiseerde hoe verontrustend ons leven is geworden het meest beangstigend. Ik was op bezoek in Nederland en samen met de vriendin van mijn broer en een vriend liepen we langs de grachten. Onze vriend zat op de fiets en reed langzaam met ons mee terwijl we een fijn gesprek hadden. Opeens maakte hij vanuit het niets een onverwachte beweging om een kat te ontwijken. Echter, ik sprong in de lucht terwijl ik begon te schreeuwen en trillen van angst. Ik was niet voorbereid en schrok zo van wat er gebeurde dat ik vastliep en niet wist wat ik moest doen. Op dat moment was ik namelijk ontspannen en zonder angst. Toen begreep ik het. Ik realiseerde me ineens dat ons gedrag in Istanbul helemaal niet normaal zou horen te zijn en begon te overwegen om naar een ander land te emigreren. Misschien hadden we ook naar een ander gedeelte van het land of zelfs stad kunnen verhuizen, die is namelijk heel groot. Wonen in Istanbul is daarom voor iedereen een andere ervaring. Er is dus geen eenduidig of simpel antwoord als je vraagt hoe het is om te wonen in Istanbul.
Wil je naar Istanbul verhuizen?
Voor mij was het een interessante uitdaging en ik had- net zoals velen, een haat-liefdesverhouding met de stad. Uiteindelijk hebben wij besloten om te vertrekken uit Turkije en een nieuw avontuur aan te gaan. Ik hou nog steeds van de stad en heb iedere dag heimwee. Mocht je twijfelen over een verhuizing naar Istanbul dan zou ik je willen adviseren om het te doen. Het is een prachtige ervaring, ook als je na enkele jaren besluit om terug naar Nederland of een ander land te verhuizen. Uiteraard hoop ik echter dat het je lukt een fijn bestaan op te bouwen. Als de omstandigheden dat toelaten ben ik er zeker van dat het zal lukken. Istanbul is een prachtige stad waar ook heel veel mooie dingen over te zeggen zijn. Ik heb er vijf jaar gewoond en mooie herinneringen aan mijn tijd daar. Bovendien heb ik er enkele vrienden voor het leven ontmoet en een deel van mijn familie. Wees voorbereid op een andere vorm van bureaucratie en een veel frustraties, maar vergeet niet dat je daarvoor onvergetelijke ervaringen en bijzondere mensen voor terug krijgt.
Pingback: Kerst in Istanbul - Over decoratie, shoppen, heimwee, en zo | Bohalista %
Pingback: This is the reason why people throw themselves into the sea
Pingback: A farewell letter to Istanbul, my love!
Pingback: Haal urban jungle in huis met planten van Green Lifestyle Store | Bohalista