Vanwege mijn multiculturele achtergrond ben ik het gewend dat mensen vragen stellen. Ik kan het me prima voorstellen dat het interessant is om meer over iemand zijn of haar achtergrond te weten en vind dat daarom niet erg. Je bent vrij om te vragen wat je wilt weten en ik wil je graag uitleg geven. Vooral als ik zie dat je oprecht geïnteresseerd bent, doe ik dat met liefde. Als ik ergens niet op wil antwoorden dan geef ik dat bovendien wel aan. Echter, vragen die gaan over mijn relatie met een Turkse man zijn soms heel storend. Sterker nog: het is regelmatig ronduit kwetsend wat er gevraagd wordt. Het wijst op een gebrek aan kennis en eigenlijk ben je dus uit pure onwetendheid en gemakzucht mijn relatie aan het beledigen. Dat is niet leuk, geloof me. Ik heb dan liever dat je gewoon je mond houdt. Bovendien, Google is your best friend! Om Google (mijzelf en jou) een handje te helpen geef ik hieronder ook antwoord op enkele van de meest gestelde vragen over mijn relatie met een Turkse man. Voor de duidelijkheid voeg ik daar van te voren ook alvast aan toe dat deze vragen en antwoorden niet alleen betrekking hebben op de relatie met een Turkse man, maar eigenlijk ook gewoon met ieder ander mens.
Ik begrijp natuurlijk wel dat je ervan uit gaat dat een Turkse man vanzelfsprekend ook Moslim is. Wat ik echter niet zo goed begrijp is waarom er aan de Islam wordt gedacht om dat vervolgens ook nog te benoemen zodat er vragen en opmerkingen over kunnen worden gemaakt. Dat vind ik oprecht raar. Het klopt inderdaad dat mijn partner Moslim is. Dat had net zo goed heel anders kunnen zijn, maar wat doet het ertoe? Je vraagt een nieuwe collega toch ook niet naar zijn of haar religie? Er is een scala aan verschillende landen, religies, culturen, normen en waarden, maar ook uiterlijke kenmerken. Er zijn dus veel verschillende mensen, maar uiteindelijk zijn we allemaal precies dat; mens. We hebben dezelfde emoties en kunnen verder eigenlijk alleen maar van elkaar leren. Daarnaast wil ik graag even duidelijk maken dat als iemand een Moslim is, hij of zij dat ook echt is. Iemand is misschien niet de meest praktiserende Moslim of doet iets niet op de manier waarvan jij denkt dat het moet, maar uiteindelijk ben jij niet degene die kan oordelen over wat er in iemands hart afspeelt. Oh, en nee: voor een relatie met een man die Moslim is, hoef je als vrouw zijnde geen Moslima te zijn.
Ik weet niet waarom hier überhaupt vragen over zijn, maar het beeld dat je als vrouw zijnde niet naar buiten mag en voor het huishouden opdraait klopt niet. Nee, ik hoef ook geen hoofddoekje te dragen. Waarom zou ik dat moeten? Denk je dat ik mijn kledingkeuze niet zelf zou kunnen bepalen? Zie ik er zo slecht uit dat je denkt dat mijn partner dit voor mij moet beslissen? Oh, je denkt dat alle vrouwen verplicht worden om een hoofddoek -of ‘nog erger’ te dragen? Nou, nee. Er zullen inderdaad enkele vrouwen worden gedwongen om zichzelf te bedekken, maar de meeste niet. Bovendien draagt niet eens iedere Moslima een hoofddoek. Er zijn ook vrouwen die hoge hakken en een rokje dragen, of zelfs een blote rug of diep decolleté hebben. Toch zijn ze nog steeds moslim. Sorry als ik je hiermee teleurstel. Ja, ik heb gewoon een eigen leven naast mijn relatie. Tot mijn vriendenkring behoren ook mannen en nee, dat is geen probleem.
Hier wil ik niet eens iets aan toevoegen. Ik vind dit zo’n absurde vraag. Slaan is niet oké, nooit niet. Lichamelijk geweld heeft niets met culturele achtergrond te maken, noch met religie. Ik vraag me af waarom sommige mensen denken van wel en ik begrijp niet hoe je dit schaamteloos aan iemand durft te vragen. Serieus, als je een vermoeden hebt van lichamelijk geweld dien je met een beetje discretie te behandelen. Er is niemand die je zomaar zal vertellen thuis te worden geslagen. Dat is een gevoelig onderwerp. Toon respect en biedt je hulp aan waar dit kan mocht je vermoeden juist zijn. Bovendien is dit iets dat ook in je directe omgeving kan voorkomen en niet perse cultuur gebonden. Het is trouwens voor sommige mensen een heel gevoelig onderwerp dus kijk sowieso een beetje uit met wat je zegt. Je zou wel eens iemand onnodig kunnen kwetsen!
Je verwacht het misschien niet, maar ik mag gewoon werken van mijn man. Heel veel Turkse vrouwen of vrouwen die een relatie met een Turkse man hebben overigens werken gewoon. Het is inderdaad waar dat maar ongeveer 30% van de Turkse vrouwen werkt (dit percentage is in Nederland trouwens nog geen 60% dus verbeeld je niets). Dit komt omdat er in Turkije weinig tot geen sociale voorzieningen zijn, waardoor het meestal gewoon fijner is als vrouwen voor het huishouden en familie blijven zorgen. Daarnaast zullen er waarschijnlijk ook wel enkele vrouwen zijn die geen eigen keuzes mogen maken, maar ik ken ze niet. Wel ken ik veel vrouwen die werken in verschillende beroepsgroepen. Ik ken bijvoorbeeld een advocate, binnenhuisarchitect en modeontwerpster, maar ook een politieagent, juridisch medewerkster, kokkin en een huishoudster. Ongeacht welk beroep zij uitvoeren worden al deze vrouwen, net zoals ikzelf, hierin gesteund door hun partner en familie. Er is niets wat een man je verbiedt, hij zal je hoogstens waarschuwen of het ergens niet mee eens zijn.
Zoals ik al zei aan het begin van dit blog kom ik uit een multiculturele familie, maar dit komt eigenlijk nooit ter sprake. Ik ben opgegroeid met het idee dat iedereen gelijk is, maar toch anders. Zo kun je van elkaar leren, heb je iets om te verbinden en is het mogelijk om elkaar aan te vullen. Daarnaast kun je elkaar zo stimuleren, helpen en steunen. Mijn inziens is dit waar iedere relatie om draait en dat is een universeel ding. Uiteindelijk draait alles om elkaar liefhebben, maar ook de ruimte geven om te zijn. Dat bereik je met respect, door te luisteren en begrip te tonen. Dat zijn allemaal eigenschappen die ieder mens bezit. Echter, wil je toch per se afgaan op vooroordelen: het klopt inderdaad dat Turkse mannen veel hoffelijker, passioneler, romantischer en beter in bed zijn!
