Karpathos is een klein, Grieks eiland wat deel uit maakt van de eilandengroep de Dodekanesos. Het eiland ligt tussen Kreta en Rhodos en het massa toerisme is hier (gelukkig!) ver te zoeken. Karpathos staat bekend als wandeleiland en het is één van de beste windsurf hotspots ter wereld. “Het eiland is door zijn rust en natuur vooral geliefd onder de ouderen toeristen (lees: 55+), maar ik zie de laatste jaren ook steeds meer jonge stellen op het eiland” aldus Athina van Travel by Heart. Op deze blog zijn vooral liefhebbers van Griekenland helemaal op hun plek, maar ook ‘adventure seekers’ kunnen hier hun hart ophalen met reisverhalen over onder andere Italië, Noorwegen en Engeland.
Heel leuk dat ik een artikel mag schrijven voor Bohalista over mijn favoriete bestemming. Hoewel vele misschien niet één favoriete bestemming hebben, was de keuze voor mij makkelijk! Hoe kan ik het ook anders dan over Karpathos hebben?
Het verhaal begint bij mijn ouders die in 1994 (ik was nog niet eens geboren!) Karpathos bezochten. Precies tien jaar later gingen ze met mij naar het eiland. Ze werden direct verliefd, het eiland was nog steeds hetzelfde, kleinschalige eiland met lieve mensen, prachtige natuur en weinig toerisme. Die vakantie maakte mijn ouders heel impulsief een beslissing: ze kochten er een vakantiehuis. Vanaf dat punt bracht ik jaar in jaar uit door op het eiland en hoewel ik in de pubertijd tegen mijn ouders zei dat ik straks niet meer mee wilde en de wereld wilde ontdekken, kon ik het eiland toch niet meer loslaten. Ze hebben het huisje nu bijna 14 jaar en ik heb nog geen jaar overgeslagen!
Karpathos is prachtig. Je kunt er heerlijk eten, de bewoners zijn ontzettend gastvrij en de stranden zijn fantastisch. Elke ochtend beginnen we met een lekker ontbijtje op de veranda en daarna kiezen we een strandje uit om naar toe te gaan. Het eiland is zo divers dat je, je nooit hoeft te vervelen. Willen we hoge golven? Een zandstrand? Kiezels? Of willen we snorkelen? Er is van alles mogelijk. Ook windsurf ik graag op het eiland. Je kunt ook kiezen voor een toffe boottocht of je kunt met de auto een dorpentocht doen langs de dorpjes in de bergen. ’s Avonds kiezen we een leuk restaurantje uit om te eten of we koken zelf wat in het huisje. Daarna gaan we meestal een spelletje doen op de veranda en genieten we nog elke avond van het uitzicht.
Als puber dacht ik op een gegeven moment dat het eiland echt zou gaan vervelen. Het is namelijk heel klein. Toch doet dat het na veertien jaar nog steeds niet. Het eiland heeft zoveel plekjes en zelfs na veertien jaar ontdekken we nog nieuwe dingen. Zeker als we ‘nieuwe’ mensen meenemen, die hebben toch weer een andere kijk op het eiland. Karpathos heeft gewoon iets heel bijzonders, iets dat ik moeilijk kan uitleggen en dat je gewoon mee moet maken. Het is een gevoel wat ik heb als ik daar ben, een gevoel dat ik op een andere bestemming niet heb, omdat het ‘het net niet is’.
Sinds 2012 gaat mijn vriend Vincent ook met mij mee naar het eiland en ook hij is verliefd geworden. Zelf heb ik altijd al de droom gehad om ooit (deels) in het buitenland te wonen en Vincent lijkt dat ook heel tof. Op dit moment heeft Vincent een leuke baan, dus we zijn niet van plan om nu al weg te gaan, maar we hebben wel een (kleine) stap in die richting gezet: we zijn bezig met het kopen van een huis op Karpathos! Echt een droom die uit komt natuurlijk.
We hadden al een tijdje een huis op het oog, maar ja het kost toch wel wat geld. Afgelopen september zakte de prijs opnieuw van het huis waar we al een tijdje een oogje op hadden en toen hadden we echt zoiets van ‘dit kunnen we niet meer laten liggen’ en dus deden we het. Momenteel is de hypotheek rond en het papierwerk van onze kant ook. We moeten alleen nog wachten op de documenten vanaf de kant van de verkoper. Spannend!
De ultieme ‘local’ tip om te doen/zien/eten/proberen: Karpathos is niet groot dus rij vooral lekker het eiland rond en bezoek enkele dorpjes in de bergen. Windsurfen zou ik zeker aanraden en maak een boottrip naar Saria. Probeer vooral enkele Griekse hapjes en drankjes zoals ouzo, raki, frappe, moussaka, gyros en spanakopita! Drankjes doe je ’s avonds bij Stema bar in Arkassa.
Je grootste ergernis op reis: Ik irriteer me dood aan mensen die altijd als eerste het vliegtuig uit willen. Begin netjes vooraan en ga dan gewoon rij voor rij naar buiten. Ook irritant vind ik al die mensen die met hun neus bovenop de bagageband gaan staan. Als iedereen nou even 2 meter van de band af staat kan iedereen zijn of haar koffer zien en heb je tenminste te ruimte om je koffer te pakken.
Waar kun je absoluut niet zonder tijdens je vakantie: Dan kies ik toch voor een goed boek en een kaartspel! Wij gaan eigenlijk altijd op strandvakantie en dan lees ik toch graag een boek op het strand. s ’Avonds spelen we altijd het kaartspel 31-en.
Wat staat er op je bucket list: Mijn bucket list is niet zo heel lang. Ik word namelijk het gelukkigst van Karpathos. Zo heb ik al niets met Azië of Afrika. Ik zou wel graag een keer naar New York willen en Ierland en Schotland staan ook op het lijstje! Australië lijkt me ook heel tof. Mijn vader heeft daar een deel van zijn jeugd doorgebracht (geëmigreerd naar Australië en later toch weer terug naar Nederland) en ik ben daarom erg benieuwd hoe het daar is!
Hoeveel stempels staan er in je paspoort: Officieel niet één! Ik heb (tot nu toe) nog geen land bezocht waar ik een stempel voor nodig had. Toch staan er twee stempels in mijn paspoort. Eentje heb ik voor het bereiken van de Poolcirkel-grens in Noorwegen en de andere stempel is er eentje voor het plaatsje Pyramiden. Dit dorp vind je op het Spitsbergen (vlakbij de Noordpool!) en hoewel deze eilandengroep onder toezicht van Noorwegen valt, hoort Pyramiden bij Rusland. Een stempel is niet perse nodig, maar het kon wel!
