Bij aankomst op Agistri in Griekenland is het eerste dat Panos me verteld dat het niet lang zal duren totdat ik veroverd zal worden. Ik kijk hem vreemd aan. Hij legt uit dat de naam van het eiland ‘de haak’ betekent. En het schijnt iedereen die hier komt te pakken krijgen. Lachend zegt hij: “so, you will be hooked for sure”. Ik wuif zijn opmerking lachend weg en geloof er helemaal niets van. Agistri zal vast een prachtig eiland zijn, maar er zijn nog zoveel meer mooie plekjes op de wereld. Bovendien is dit een van de kleinste eilanden van Griekenland, gelegen tussen Aegina, het schiereiland Methana en de Argolische oostkust. Het eiland beslaat ongeveer veertien vierkante kilometer en er zijn slechts vier dorpjes, met een populatie van minder dan tweeduizend vaste inwoners. Ik vraag me af wat er in vredesnaam voor zou kunnen zorgen dat ik verliefd zal worden? Maar het duurt niet lang of ik ben tot over mijn oren verkikkerd! Het eiland is niet alleen bijzonder mooi, maar heeft ook een betoverende uitwerkingskracht. Heel raar, maar het voelde voor mij echt als thuiskomen. Ik kan haast niet omschrijven wat ik voel. Agistri in Griekenland is uitzonderlijk mooi, maar het is de energie die haar zo bijzonder maakt. Het eiland is echt een verborgen parel; klein, maar meer dan fijn. Dit is waarlijk een paradijs op aarde. En dat op maar een paar uurtjes reizen vanaf Nederland.
Het landschap is pittoresk; aan alle zijden door kristalhelder water omringd en landinwaarts overal bedekt met de groenste dennenbomen. Ik ervaar de ultieme balans van de natuurelementen aarde, water, vuur en lucht. In de verte heb je uitzicht op andere eilanden, maar je voelt je hier voornamelijk alleen. Je bent namelijk totaal afgezonderd van de rest van de wereld, weg van de chaos en drukte. In het dagelijks leven vind ik het regelmatig moeilijk om alle prikkels te verwerken. Het lijkt soms wel alsof we zijn vergeten waar het in het leven echt om draait en ik verlies mezelf regelmatig in de emoties van anderen. Maar hier ga je weer naar de basis en wordt je teruggeworpen op jezelf. De rust en kalmte is confronterend. Vooral de eerste dag ben ik in conflict met mezelf. Omdat er hier geen prikkels zijn, voel ik vooral mijn eigen energie. Ik zit vol adrenaline en voel gespannenheid, ongeduld en nervositeit. Er zijn zorgen over de toekomst en mijn hoofd zit vol met dingen waarvan ik denk dat ik ze à la minute moet uitvoeren. Bovendien zijn er wel duizend onderwerpen om over na te denken! Maar Agistri in Griekenland dwingt je om te leven in het moment. Het hier en nu is alles dat telt.
De zoute lucht van de zee wordt afgewisseld met de geur van het bos en mijn longen vullen zich met frisse zuurstof. Ik heb eindelijk weer eens het gevoel echt te kunnen ademen. Ik ben in harmonie met mezelf en de natuur. Langzaam voel ik alle stress van mezelf afzakken en kom ik weer in contact met mijn lichaam. De onrust verdwijnt en maakt plaats voor genieten. Ik besluit om alles los te laten en mee te gaan in de flow van het eiland. En het duurt niet lang of ik ervaar een gevoel van totale ontspanning. Heel misschien iets te veel, want het resulteert erin dat ik overal te laat verschijn. Zo kom ik pas om zes uur ‘s avonds opdagen bij mijn reservering voor de lunch. Panos heeft inmiddels het halve eiland afgebeld en het scheelt niet veel of er wordt een heuse zoektocht opgezet. Ondertussen zat ik nietsvermoedend te genieten van het uitzicht op de paardenbranche van Vini en Sonia. Buitendien was het super gezellig met Sonia. We hebben zo ontzettend gelachen dat ik de tijd helemaal vergeten was. Voor even leefde ik helemaal in het heden. Ik was trots op mezelf, want dit was precies wat het eiland mij vanaf het eerste moment probeerde te vertellen.
Maar niet alleen de ontmoeting met Sonia was bijzonder. Vanaf dag een werd ik opgenomen door de lokale bevolking en heb ik veel fijne ervaringen opgedaan en mooie vriendschappen gesloten. En ook een heleboel wijze lessen geleerd. Want op afstand van de sleur en in een staat van totale ontspannenheid, was er tijd om aandacht aan mezelf te besteden. Er was ruimte voor inzicht en een bepaalde diepgang. Terwijl ik samen met Marcus en Natasja genoot van een ijskoude koffie en de prachtige horizon bijvoorbeeld. Ik stelde een stomme vraag en kreeg een simpel en droog: ” you can do whatever you like” als antwoord. Dat lijkt misschien niet bijzonder, maar soms moet je er gewoon even aan herinnerd worden dat het leven niet uit regels en richtlijnen bestaat en je niet altijd aan de verwachtingen van de maatschappij hoeft te voldoen als je daar zelf niet gelukkig van wordt.
De onderlinge solidariteit op Agistri is groot en iedereen kent elkaar. Men is gastvrij, behulpzaam en enorm vriendelijk. Iedereen maakt tijd voor een praatje en dit zorgt echt voor een relaxte stemming op het eiland. Hier hoef je je fiets of auto niet te vergrendelen en zelfs kunt zelfs je tas achterlaten op het strand om ergens iets te gaan drinken. Men begrijpt dat geld niet het belangrijkste is en probeert de juiste balans te vinden tussen de culturele geschiedenis en de modernisering van de toekomst. Puurheid en authenticiteit staan hoog in het vaandel en hierdoor heeft het eiland grotendeels haar traditionele karakter behouden. Vrijwel alle tavernes zijn doorgegeven van generatie op generatie en het is een verademing om te zien hoe tradities en lokale gewoontes worden geëerd.
De inwoners doen er dan ook alles aan om massatoerisme tegen te gaan en deze typische sfeer van het eiland te behouden. Haast wanhopig wordt er door bijna iedereen geroepen: “kom alsjeblieft niet allemaal tegelijk”. In de zomer schijnen er namelijk bootladingen vol mensen aan te komen dat je er bang van wordt. En hoewel het toerisme de belangrijkste bron van inkomsten is, wordt de lokale bevolking hier niet heel blij van. Agistri is voornamelijk geliefd bij inwoners van Athene omdat het zo dichtbij is. Hierdoor komen de meeste bezoekers voor maar een dagje. Dat is logisch, want dit is de ideale bestemming om de drukte van de stad te ontvluchten en te genieten van zon, zee en strand. Maar de bergen rotzooi en vuilnis die worden achter gelaten zijn helemaal nergens voor nodig en raakt de bevolking rechtstreeks in hun groene hart. En ook kampeerders veroorzaken de nodige overlast. Het is bij wet verboden om je tent hier op te slaan, maar omdat het zoveel gebeurt, is het moeilijk tegen te houden. Het gevolg hiervan is beschadiging van de natuur. Niet alleen door nog meer afval, maar ook door bijvoorbeeld bosbranden. Een groot deel van het eiland gaat daarom na het toeristenseizoen de bossen in om op te ruimen.
Een mooi initiatief, maar jammer dat het zo moet zijn. Bovendien is Agistri zoveel meer waard. Als je van rust en ontspanning houdt dan kun je jezelf hier prima een week vermaken. Het een heerlijke plek om bij te tanken en nieuwe kracht op te doen. Er zijn een aantal prachtige stranden en langs de gehele kustlijn zijn kleine, verborgen baaien waar het heerlijk vertoeven is. Als je het gevoel wilt hebben dat je helemaal alleen op de wereld bent, dan zijn dit perfecte plekjes om op te zoeken. Sommige zijn namelijk alleen bereikbaar per voet, andere alleen zwemmend of per boot. Daarnaast zijn er een handvol activiteiten te ondernemen welke je avontuurlijke hart sneller zullen doen laten kloppen. Watersporten als kajakken, snorkelen, duiken en vissen zijn uiterst geschikt om hier te beoefenen (of leren). En op het land kun je onder andere paardrijden, hiken, mountainbiken en yoga lessen volgen.
Of slenter door de smalle geplaveide straatjes en smalle steegjes van een van dorpjes. Bekijk de ouderwetse, stenen huizen of een van de ruim twintig kerken die het eiland herbergt. Proef de sfeer van het echte Griekse platteland en strijk neer in een van de gastvrije kafeneions of tavernes. Gastronomie staat hoog in het vaandel en je kunt hier werkelijk lekker en veel eten zonder dat het pijn aan je portemonnee doet. Ik ben na een week eten op Agistri in Griekenland werkelijk tonnetje rond. Volgens mij heb ik nooit eerder zoveel gegeten in zo’n kort tijdsbestek. Overal waar ik kwam werd eten voorgeschoteld, het hield niet op! En ondanks dat het een klein eiland is, vind je hier volgens mij alle Griekse gerechten die er bestaan. Daarbij maakt vrijwel niet uit waar je gaat eten, want het smaakt allemaal even goed!
Tip: zeg geen nee als je iets aangeboden krijgt en uit je waardering als je de lokale bevolking te vriend wilt houden.
Vooral als je daarbij ook nog eens kunt genieten van de zee en goed gezelschap. Mijn laatste avond op Agistri in Griekenland bracht ik door in een spa op het dakterras met panoramisch uitzicht. Nadat ik in de jacuzzi helemaal tot ontspanning was gekomen (echt, hoe ontspannen kan een mens zijn) kreeg ik een heerlijke holistische massage. Dit was zo fijn dat ik bijna in slaap viel. Daarna wilde ik, zoals je kunt begrijpen, heel graag naar bed. Maar ik werd ‘gedwongen’ om plaats te nemen in het restaurant en getrakteerd op een heerlijk diner. Chef-kok Marilou (wat een prachtige naam hè) kwam zelfs nog even persoonlijk aanschuiven. En plotseling waren daar nog meer mensen en ook flessen wijn. Je raadt het al.. ik stond pas middernacht op om te vertrekken.
4 Comments
[…] Ultiem ontspannen op het idyllische eiland Agistri in Griekenland […]
[…] Ultiem ontspannen op het idyllische eiland Agistri in Griekenland […]
[…] bezochte stranden, maar in het voor-, en najaar is het hier ook vrij rustig. Lees hier meer over het eiland Agistri in Griekenland en hier meer informatie en tips voor […]
[…] Het bewijs hiervan is voor mij duidelijk te zien als ik op bezoek ben bij Thanasis, op het eiland Agistri in Griekenland. Niet alleen is hier zichtbaar dat vuilnis materialen zijn die je kunt recyclen of opnieuw […]